O wejściu na „Wysoką” (2560 metrów n.p.m.) myślałem już od dawna. Od kilku miesięcy planowałem pojechać w Tatry i zdobyć ten szczyt. Najpierw przeszkadzał brak czasu, później burzowa pogoda, w końcu, gdy udało się wyjechać, to w dniu wejścia chmury osiadły nad Tatrami tak nisko, że błądziliśmy we mgle z całą ekipą trzy godziny aż w końcu zrezygnowaliśmy.

Teraz znowu stałem przed wejściem do Chaty pod Rysami i patrzyłem na wdzierające się od strony polskiej chmury. Chwilami zupełnie przysłaniały skały nade mną, co nie zapowiadało się dobrze. Szlak znikał co rusz i obawiam się, że powtórzy się sytuacja z ostatniej próby wejścia. Nie mogłem dłużej czekać aż się wypogodzi i ruszyłem z Michałem w górę szerokiej ścieżki. Napieraliśmy z całym potokiem turystów wchodzących na Rysy. Wyprzedzaliśmy ich kolejno jakbyśmy chcieli zdążyć dotrzeć na przełęcz Waga zanim wszystko pochłonie mgła.

W dniach 20 -22 października odbył się wyjazd w Góry Sowie położone na terenie Dolnego Śląska. Zaraz po przyjeździe, w piątkowy poranek udałem się na samotną wycieczkę na wzgórze Soboń – jedno z miejsc budowy obiektów naziemnych i podziemnych wchodzących w skład większego niemieckiego projektu militarnego znanego szerzej pod nazwą RIESE. Soboń wznosi się na wysokość 713 metrów i położony jest w masywie Włodarza. Celem, było obejrzenie budynku przepompowni zasilającej w czystą wodę obiekty położone na wspomnianym wzgórzu. Aktualnie na Soboniu znany jest jeden kompleks podziemny. Wiadomo o trzech wejściach oznaczonych kolejno 1, 2 i 3, przy czym sztolnie 1 i 3 położone są naprzeciw siebie a sztolnia nr 2 położona jest prostopadle do poprzednich. Całkowita długość korytarzy wynosi około 700 metrów. Sztolnia nr 3 jest najmniej poznana poprzez zawał skutecznie broniący wejścia. Bodajże w 2012 roku Sowiogórska Grupa Poszukiwawcza poprzez wykopanie pionowego szybu dostała się do sztolni. Wewnątrz wszystko pozostało tak jak u schyłku wojny, kiedy ostatni robotnicy opuścili miejsce katorżniczej pracy. Nam, udało się tam wejść podczas któregoś z wyjazdów i jak się okazało mieliśmy szczęście – w następnym roku, szyb wejściowy został zasypany… Podobno przez leśników obawiających się o bezpieczeństwo eksploratorów. Ciężko komentować tego typu posunięcia gdyż tak rozumując, należałoby zasypać wejścia wszystkich jaskiń jurajskich, zamknąć szlaki turystyczne w polskich górach itp. Ale stało się! Od tamtej pory dostępne są wejścia nr 1 i 2, z czego tzw. „dwójka” jest zasypana mniej więcej 30 metrów od wejścia. Można ją obejrzeć wchodząc przez całkowicie drożną sztolnię nr 1, jednak ponad sto metrów chodnika pozostaje niedostępne ze względu na zawały zamykające światło tunelu.